خوش‌بختانه این بیماری با مراجعه به متخصص زنان و مصرف آنتی‌بیوتیک به‌طور کامل درمان می‌شود. برای آگاهی از علت ایجاد این عارضه و علائم آن پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
علت بیماری اندومتریت
همان‌طور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، این بیماری در اثر ابتلا به عفونت ایجاد می‌شود. به‌طور طبیعی در واژن همۀ زنان مقداری باکتری وجود دارد. اگر ترکیب این باکتری‌ها تغییر کند، ممکن است فرد به این عارضه مبتلا شود. برخی از عفونت‌هایی که ترکیب باکتری‌های واژن را تغییر می‌دهند و علت این بیماری هستند، عبارتند از:
-
عفونت های مقاربتی (STIs)، مانند کلامیدیا (Chlamydia) و سوزاک (Gonorrhea)
-
بیماری سل (Tuberculosis)
-
پولیپ داخل رحم
-
تغییر ترکیب باکتری‌های داخل واژن به هر دلیلی.
ریسک فاکتورهای عارضۀ اندومتریت
خطر ابتلا به این بیماری بعد از سقط جنین و زایمان بیشتر می‌شود. هم‌چنین، برخی از روش‌های پزشکی می‌توانند ورود باکتری به رحم و احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. این روش‌ها عبارت‌اند از:
-
اتساع و کورتاژ (Dilation and Curettage)
-
ابزار دقیق حفرۀ رحم مانند هیستروسکوپی (Hysteroscopy)
-
کم خونی
-
قرار دادن دستگاه داخل رحم مانند IUD.
علائم بیماری اندومتریت
افراد مبتلا به این بیماری معمولاً علائم زیر را گزارش می‌دهد:
-
ورم شکم
-
خون‌ریزی و ترشحات غیر طبیعی واژن
-
یبوست و ناراحتی هنگام اجابت مزاج
-
تب
-
احساس بیمار بودن
-
درد در لگن و زیر شکم.
بیماری اندومتریت چگونه تشخیص داده می‌شود؟
در مرحلۀ اول، پزشک لگن فرد را به‌طور فیزیکی معاینه می‌کند. هم‌چنین، ممکن است پزشک واژن و دهانۀ رحم فرد را نیز بررسی کند. در مرحلۀ بعد، پزشک برای نتیجه‌گیری دقیق آزمایش‌های زیر را برای فرد تجویز می‌کند:
-
نمونه‌برداری یا کشت از دهانۀ رحم (Taking samples or Cultures): همان‌طور که در تیترهای قبلی اشاره کردیم، این بیماری ممکن است به‌دلیل بیماری کلامیدیا یا سوزاک ایجاد شود. بدین‌ترتیب، با نمونه‌بردای و کشت سلول‌های دهانۀ رحم، وجود عفونت‌های مقاربتی در رحم فرد بررسی می‌شود.
-
بیوپسی آندومتر (Endometrial Biopsy): در این آزمایش، مقداری از بافت پوششی رحم برداشته شده و از نظر ترکیب باکتری‌ها، بررسی می‌شود.
-
مشاهده ترشحات زیر میکروسکوپ
-
لاپاراسکوپی (Laparoscopy): در این روش پزشک با لاپاراسکوپی، به دقت داخل شکم و لگن را بررسی می‌کند.
-
آزمایش خون (Blood tests): در این آزمایش تعداد گلبول‌های سفید به‌طور کامل شمارش می‌شوند (WBC). هم‌چنین، سرعت رسوب گلبول‌های قرمز نیز اندازه‌گیری می‌شود (ESR). تعداد بالای گلبول‌های سفید و سرعت بالای رسوب گلبول قرمز می‌تواند نشان دهنده عفونت و التهاب باشد.
آیا این بیماری در سونوگرافی قابل مشاهده است؟
پوشش رحم افرادی که به این بیماری مبتلا هستند ممکن است در سونوگرافی ضخیم‌تر یا نامنظم به نظر برسد. با این حال، پوشش ضخیم رحم نمی‌تواند به‌طور دقیق نشان دهنده ابتلا به این بیماری باشد؛ بنابراین سونوگرافی یک روش مناسب برای تشخیص این عارضه نیست.
عوارض احتمالی بیماری اندومتریت
با اینکه این بیماری، خطرناک نیست؛ اما درمان نکردن آن می‌تواند عوارضی را برای فرد ایجاد کند. این عوارض عبارت‌اند از:
-
ناباروری (Infertility)
-
عفونت لگن (Pelvic Peritonitis)
-
تجمع چرک یا آبسه در لگن یا رحم
-
وجود سپتی سمی (Septicemia) در خون (نوعی عفونت)
-
شوک عفونی (Septic shock) که نوعی عفونت خونی شدید است و باعث کاهش فشار خون می‌شود.
درمان عارضۀ اندومتریت
این بیماری با مصرف ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها، مانند آمپی‌سیلین (Ampicillin)، جنتامایسین (Gentamicin) و مترونیدازول (Metronidazole) درمان می‌شود. اگر بیماری به‌دلیل عفونت‌های مقاربتی ایجاد شده باشد، لازم است که شریک جنسی شما نیز برای درمان اقدام کند. اگر بیماری به‌دلیل کلامیدیا ایجاد شده باشد، پزشک برای شما داکسی سایکلین (Doxycycline) تجویز خواهد کرد.
هم‌چنین، اگر این بیماری در اثر عفونت سوزاک (نایسریا گونوره) ایجاد شده باشد و به‌موقع درمان نشود، می‌تواند در طولانی‌مدت باعث بروز بیماری آرتریت گنوکوکی (Gonococcal Arthritis) شود. بدین‌ترتیب، اگر مبتلا به اندومتریت هستید و عامل بیماری شما باکتری نایسریا گونوره (Neisseria gonorrhoeae) است، توصیه می‌کنیم برای معاینۀ دقیق‌تر به یک فوق تخصص روماتولوژی مراجعه کنید. علاوه بر این، می‌توانید به‌صورت آنلاین از پزشکان سایت درمانکده مشاوره دریافت کنید.
جمع‌بندی
آندومتر لایه‌ای است که داخل رحم را می‌پوشاند. هنگامی که این لایه به‌دلیل عفونت ملتهب شود، می‌توان گفت که فرد به بیماری اندومتریت مبتلا شده است. تحقیقات نشان می‌دهند که زایمان از طریق جراحی سزارین ابتلا به این بیماری را بین 6 الی 27 درصد افزایش می‌دهد. درمان نکردن این بیماری می‌تواند در آینده مشکلات بسیاری برای سلامت زنان ایجاد کند. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
-
زایمان در بیمارستان یا محیط‌های کاملاً بهداشتی
-
مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده توسط پزشک، پس از جراحی سزارین
-
انجام غربالگری عفونت‌های مقاربتی توسط خودتان و شریک جنسی‌تان
-
مراجعه فوری به پزشک در صورت داشتن علائم این بیماری.
دیدگاه شما