معلمی که زندگی شقایق دهقان را متحول کرد +عکس

١٥ ساله بودم بلوغ هورمون ترشح نشده در من باقی نگذاشته بود .عقلم را داده بودم دست هیجانات نوجوانیم یک روز عاشق فردا فارغ مساله این بود سردرگم میان بودن و نبودن تا جاییکه که در آن سن و سال به یکباره تصمیم گرفتم آنقدر غذا نخورم تا بمیرم (که این داستان با پادر میانی بابا بین من و خودم فیصله پیدا کرد و قرار بر این شد تا وقتی به مرگ طبیعی نمرده ام تصمیم دیگری اتخاذ نکنم)

در حال ادای سیگار کشیدن درآوردن و پک زدن به مداد رنگی ها ایمان داشتم به جزء من کسی حجم پوچی جهان را نمیفهمد.

مسخ و بوف کور میخواندم و روزی هزار بار با خودم تکرار میکردم ؛شاگرد کیسه زباله بود درس در او خالی میشد (از بین تمام حرف های لطیف و شاعرانه سهراب سپهری این یک حرف بدجور به دلم نشسته بود)

شما برای انشاء ها و دست نوشته های من دست میزدید.

برای من درها و پنجره ها رو به آینده پشت سر هم و به سرعت باز میشدند به بچه ها میگفتید ؛بیاین با شقایق عکس بگیرین در آینده پیداش نمیکنین ... این تحسین تا به حال که از سر من خیلی زیادی بوده ولی آن زمان چسبید خیلی هم چسبید. سال پیش وقتی دیدمتان گفتید ؛من اون موقع ها فکر میکردم نویسنده میشی ولی اینیم که الان شدی بد نیست خوبه!

اجازه خانوم ! اجازه بدهید من قربانتان بروم

شما موفق شدید در یک نظام آموزشی ناکارآمد، نظامی سرشار از حُقنه کردن اعتقادات متعصبانه ، در بین هم و غم تمام و کمال ناظمین مدرسه در ممانعت از برداشتن موهای پُرپشت صورت دخترها

در بی انگیزگی تمامی که من و هم دوره ای هایم گرفتارش شده بودیم فارغ از هر هدف و انتخاب تعیین شده ای از سوی جامعه انسان تحویل جامعه بدهید انسان واقعی

این آرزوی من و تمام همکلاسی های آن زمان من است که روسفیدتان کرده باشیم .

خوشبخت من که این بخت خوش را داشتم که شاگرد شما باشم .

دست و روی ماهتان را میبوسم از خدا عمر طولانی و باعزت برایتان خواستارم

روز معلم مبارک خانم طوبی ظفر انتساب عزیزم

روز معلم بر شما مبارک گوهر یکدانه من