سیدحسن آقا میری واعظی که سال گذشته خلع لباس شد با انتشار عکس فوق از ابتلای خود به کرونا خبر داد و گفت در دفتر کار خود، خود را قرنطینه کرده است.
واکنش فرهیختگان به مواضع اخیر حسن آقامیری
همچنین روزنامه فرهیختگان طی یادداشتی از مواضع اخیر حسن آقامیری انتقاد کرد و نوشت:
در پی پخش کلیپی از آقای سیدحسن آقامیری در باب جناب حر(س) حجه‌الاسلام دکتر ناصر رفیعی و سیدحسین شهرستانی، متذکر شده‌اند که این عتاب و تندی، که در گفتار آقای آقامیری هست، با آن رحمت و رحمانیتی که هواخواه و دعوت‌کننده به آن است، سازگار نیست.
اینکه علاوهبر تعارض میان فرم و محتوای منبر آقای آقامیری، به‌لحاظ محتوایی نیز در این گفتار-بلکه در کل فکر ایشان- تناقضی هست: دعوت و توصیه به «رحمت صِرف» و «بخشش عام» و «صلح کل» با مواخذه این و آن و خطاب و عتاب به دیگران، به‌لحاظ محتوایی، سازگار نیست ولو با قول نرم و لیّن باشد. یعنی نمی‌شود از «رحمت عام» و «مغفرت کلی» سخن گفت و «راه خلاص» را حتی در برزخ و دوزخ نیز باز دانست، اما مدام به افعال این و آن ایراد گرفت و در جایگاه «منتقد همه‌چیز و همه‌کس» و «عتاب‌کننده بر همگان» نشست. وقتی همیشه وقت هست و راه باز است، اصلاح رفتارها هم موکول به آینده دور و بلکه پس از مشاهده عذاب اخروی می‌شود دیگر!
در وضع مدرن و در کلام و کلیپ آقای آقامیری، به‌جای آنکه توبه جناب حرّ(س) اهمیت داشته باشد، بخشش امام(ع) بر حر(س) چنان مطرح می‌شود که مخاطب گمان می‌کند هر سزایی و جزایی، غلط و نابجاست.
تمام مواردی که مورد اشاره آقای آقامیری است، همه از عیوب و خطایا نیستند و همه بد و نخواستنی هم نیستند، بلکه بعضا عیب و نقصند و نه کلا. ایشان در میان بعضی موارد درست، موارد نادرست یا شایسته بررسی را هم میان‌چین می‌کنند. یعنی واضح، غیرواضح، قطعی و مشکوک را به‌هم می‌آمیزند و البته کنار اینها، موارد «نادرست» را هم می‌آورند.
در وضع کین‌توز مدرن، غالبا خلایق در جست‌وجوی اهواء خودند که بعضا و از دور، ممکن است خوشایند به‌نظر برسند. این «پسندهای شخصی» یا «ترجیحاتِ من‌عندی» وقتی به‌میان می‌آیند که «قول حق» موضوعیت نداشته باشد. این کین‌توزی مخصوص گروه یا دسته خاصی نیست و به‌سراغ همه ما خواهد آمد و آمده است. در چنین وضعی است که حتی عبادات هم ممکن است درجهت «اغراض» مصادره شوند یا آنکه -با مهم شدنِ تن‌آسانی و طلبِ آسودگیِ نفس- از مجاهدت به عادت بدل شوند. در چنین وضعی، عیب و اشکال را در کجا باید جست و چگونه باید عیوب را چاره کرد؟ آیا اهل دیانت هم باید ساده‌انگاری پیشه کنند به رای و پسند شخصی یا جمعی‌شان عمل کنند یا آنکه باید درپی یافتن «قول حق» -به‌قدر طاقت- و فهم و عمل به‌مقتضای آن باشند؟ آه که در این راه هم چه خطرهاست و چه مجاهدت‌ها لازم است. امثال آقای آقامیری کاشکی در این راه یاری‌کننده خلایق باشند. ان‌شاءالله.
اصلاحات نیوز
دیدگاه شما