از همان لحظه‌ای که کودک خردسالی قندو شکر را امتحان می‌کند، مغز وی برای میل به آن وابسته می‌شود. حتی انجمن پزشکی آمریکا می‌گوید که ما به دلیل "رفتار‌های اعتیاد آور" در خوردن قند پرخوری می‌کنیم. هرچه قند بیشتری بخوریم، توانایی مغز ما در تولید اکسی توسین، هورمون "احساس خوب" که به ما می‌گوید چه زمانی راضی هستیم، کاهش می‌یابد. درست مثل هر دارویی، ما به مقدار بیشتری از آن نیاز داریم تا دوباره حلت "طبیعی" احساس کنیم.
آیا شیرینی می‌خورید حتی اگر گرسنه خاصی نباشید؟
در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ در انستیتوی فناوری ماساچوست انجام شد، محققان دریافتند که "مصرف قند توسط یک مدار عصبی متفاوت از تغذیه سالم و فیزیولوژیکی ایجاد می‌شود. " به عبارت دیگر، شما ممکن است در طول هفته وعده‌های غذایی متعادل و سالم را برنامه ریزی کنید، اما این امر مانع شما نمی‌شود تا یک جعبه کلوچه بخورید، زیرا سیستم مغزی که انتخاب‌های آگاهانه و سالم را انجام می‌دهد کاملا متفاوت است.
آیا وقتی شیرینی جات را می‌بینید نمی‌توانید اعتیاد خود را کنترل کنید؟
طبق گفته انجمن روانپزشکی آمریکا، ولع مصرف از مراحل اعتیاد است. این موضوع به اینجا خلاصه می‌شود: اگر بیش از حد معمول قند بخورید، یا اگر نتوانید دست به آن بزنید احساس اضطراب می‌کنید، ممکن است با اعتیاد دست و پنجه نرم کنید.
آیا آگاهانه یک روز یا بیشتر بدون خوردن غذا‌های شیرین را سپری نمی‌کنید؟
محرومیت از غذا ممکن است تغییراتی در گیرنده‌های مغز ما ایجاد کند و باعث شود ما برای گرفتن آن عصبی شویم و نتوانیم حتی یک روز را بدون قند سپری کنیم.
آیا هنگام پیاده روی یا ماشین سواری غذا‌های شیرین با خود می‌برید؟
افرادی که به ماده‌ای اعتیاد دارند همیشه آن را در دست خواهند داشت و بندرت به مکان‌هایی می‌روند که نمی‌توانند از آن استفاده کنند. اگر شما هرگز فکر نمی‌کنید بدون خوراکی‌هایی مانند آب نبات، شکلات و ... از خانه بیرون بروید، یا به جایی نروید که غذا خوردن امکان پذیر نیست، این ممکن است نشان دهنده اعتیاد باشد.
دیدگاه شما