لباسی که قاتل صاحبانش شد! +عکس

یک قواره پارچه به عرض 36 سانتی‌متر و طول 11 و نیم‌متر، به نام تَن (tan) بدون هیچ‌گونه برشی و فقط با دوخته‌شدن، لباس سنتی ژاپنی‌ها را شکل می‌دهد  که به طور کامل، پیکر افراد را می‌پوشاند؛ لباس کیمونو که از دو واژه کی(ki) به معنی پوشیدن و مونو (mono) به معنای شیء تشکیل شده ، در واقع متعلق به چینی‌هاست؛ اما در خلال جنگ‌ها و ارتباطات بین دو کشور و در نتیجه اختلاط فرهنگی، ژاپنی‌ها کیمونو را برای خود سند زده‌اند. بین سال‌های 790م/169ش تا 1200 م/579 ش، دوره گسترش و محبوبیت این لباس بود که عملاً مردم ژاپن، جز این نوع پوشش، انتخاب دیگری نداشتند. پس از آن، تا سال 1500م/ 879ش این لباس به عنوان زیرپوش با یک دامن، به صورت جداگانه، برای مردان و زنان دوخته می‌شد. در نهایت، از سال 1600م/979ش، کیمونو به شکل امروزی مورد استفاده قرار گرفت. کیمونو به دو شکل گوفاکا (gofuku) که از جنس ابریشم و فوتومونو (futomono) که از الیاف ساده و طبیعی نظیر پشم و کتان است، دوخته می‌شود. همچنین از نظر جنسیت، آن را به انواع مردانه و زنانه تقسیم می‌کنند. نوع مردانه این لباس، برای مردان، تنها در دو مدل با رنگ‌های تیره و در مقابل، نوع زنانه آن در رنگ‌های مختلف و با نشاط و البته در پنج مدل وجود دارد. کیمونو مانند دیگر لباس‌های سنتی، جزو کالاهای تجملی محسوب می‌شود و قیمت آن به حدود هزار دلار می‌رسد؛ این تازه قیمت کیمونو بدون متعلقات آن، مانند: صندل چوبی، کمربند و زیورآلات مخصوص به آن است. به دلیل قیمت بالای کیمونو و البته نوع دوخت ویژه آن، بیشتر افراد کیمونوهای خود را برای بازسازی و تعمیر به خیاطان مخصوص می‌سپارند. روایت عجیب درباره استفاده از کیمونو به زلزله سال 1923م/ 1302ش بازمی‌گردد؛ ظاهراً در این زلزله که شب‌هنگام اتفاق افتاد، افرادی که با کیمونو خواب بودند، به دلیل ناتوانی در حرکت سریع، زیر آوار ماندند. زیرا گاهی پارچه کیمونو تا 25 بار دور بدن افراد پیچانده می‌شود و طبیعتاً حرکت‌کردن با آن، به آسانی لباس‌‎های دیگر نیست.