در ارتفاعات هیمالیای هند، یک دریاچه دورافتاده واقع در یک دره برفی با صدها اسکلت انسانی وجود دارد.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از BBC ، دریاچه روپکوند در ارتفاع ۵،۰۲۹ متری از سطح دریا و در پایین یک شیب تند درتریسول (یکی از بلندترین کوههای هند)، در ایالت اوتاراخند واقع شده است. در سال ۱۹۴۲ بقایای موجود در زیر یخ “دریاچه اسکلت” توسط یک محیط بان انگلیسی کشف شد.
این دریاچه که بیشتر سال یخ زده است، بسته به فصل و آب و هوا کوچک و بزرگ می‌شود و فقط در هنگام ذوب برف اسکلت‌ها دیده می‌شوند، در بعضی موارد گوشتی به آن چسبیده و سالم مانده است. تا به امروز بقایای اسکلتی حدوداً ۶۰۰ تا ۸۰۰ نفر در اینجا پیدا شده است. در تبلیغات گردشگری، دولت محلی آن را با عنوان “دریاچه مرموز” نام می‌برد.
بیش از نیم قرن انسان شناسان و دانشمندان این بقایا را مطالعه کرده و بسیاری از سوالهایشان بی جواب مانده است. اینها چه کسانی بودند؟ چه موقع مرده‌اند؟ چگونه مرده‌اند؟ از کجا آمده‌اند؟
یک نظریه قدیمی، بقایای اجساد را به یک پادشاه هندی، همسر و همراهانشان مرتبط می‌کند، که همه آنها حدود ۸۷۰ سال پیش در کولاک تلف شدند.
نظریهٔ دیگر نشان می‌دهد که برخی از بقایا مربوط به سربازان هندی است که در سال ۱۸۴۱ قصد حمله به تبت را داشتند، آنها مورد هجوم قرار گرفتند و بیش از ۷۰ نفرشان مجبور شدند از طریق هیمالیا راه خانه خود راه پیدا کنند و در راه جان باختند.
فرضیه بعدی می‌گوید که این محل می‌تواند “قبرستانی” باشد که قربانیان اپیدمی در آنجا دفن شده‌اند. در روستاهای این منطقه یک آهنگ محلی محبوب وجود دارد که در مورد الهه ناندا دیوی صحبت می‌کند که چگونه یک طوفان تگرگ به وجود می‌آورد و باعث کشته شدن افرادی می‌شود که از دریاچه عبور می‌کنند. (دومین کوه بلند هند، ناندا دیوی، به عنوان یک الهه مورد احترام است).
مطالعات قبلی بر روی اسکلت‌ها نشان داده است که بیشتر افرادی که مرده‌اند قد بلند بودند، بیشتر آنها بزرگسالان بین ۳۵ تا ۴۰ سال بودند، هیچ نوزاد و کودکی وجود نداشت، برخی از آنها زنان پیر بودند و از نظر سلامتی همه در وضعیت مناسبی بودند. همچنین، به طور کلی تصور می‌شد که اسکلت‌ها مربوط به یک گروه از افراد هستند که در یک حادثه فاجعه بار در طول قرن ۹ به یک باره کشته شده‌اند.
آخرین مطالعه ۵ ساله که شامل ۲۸ نویسنده از ۱۶ موسسه مستقر در هند، آمریکا و آلمان است، نشان داد که همه این فرضیه‌ها غلط هستند.
دانشمندان بقایای ۳۸ جسد که ۱۵ نفر از آنها زن بودند را، مورد بررسی ژنتیکی و تاریخ گذاری کربنی قرار دادند، قدمت برخی از آنها به حدود ۱۲۰۰ سال قبل برمی گردد. آنها دریافتند که مردگان از نظر ژنتیکی متنوع هستند و مرگ آنها به مرور زمان اتفاق افتاده و تا ۱۰۰۰ سال با هم متفاوت است.
ادائوین هارنی، نویسنده اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترای دانشگاه هاروارد می‌گوید: “هنوز مشخص نیست که در دریاچه روپکوند چه اتفاقی افتاده است، اما می‌توان اطمینان داشت که مرگ این افراد با یک واقعه قابل توضیح نیست.”
مطالعه ژنتیک نشان داد که این مردگان افراد متنوعی هستند: گروهی از آنها مشابه مردم امروزی‌ای هستند که در جنوب آسیا زندگی می‌کنند، در حالی که گروه دیگر شبیه به افرادی هستند که در اروپا (در جزیره کرت یونان) زندگی می‌کنند. همچنین، آن‌هایی که از جنوب آسیا آمده‌اند به نظر نمی‌رسد از یک جمعیت باشند.
آیا این گروه‌های متنوع از مردم در طی چند صد سال با دسته‌های کوچک به دریاچه سفر کرده‌اند؟ آیا برخی از آنها طی یک واقعه کشته شده‌اند؟
هیچ اسلحه یا کالای تجاری در محل یافت نشد، این دریاچه در مسیر تجاری قرار ندارد. مطالعات ژنتیکی نیز هیچ عامل بیماری زای باستانی پیدا نکرد که بتواند علت مرگ را توجیه کند.
زیارتگاهی که از کنار دریاچه عبور می‌کند ممکن است دلیل سفر مردم به این منطقه را توضیح دهد. بنابراین دانشمندان با استناد به وجود کتیبه‌هایی در معابد محلی، بر این باورند که برخی از اجساد یافت شده در این مکان به دلیل “مرگ جمعی در حین یک سفر زیارتی” اتفاق افتاده است.
اما چگونه مردم شرق مدیترانه در دریاچه‌ای دور افتاده در بلندترین کوههای هند فرود آمدند؟ بعید به نظر می‌رسد که افرادی از اروپا برای شرکت در یک سفر زیارتی هندو تمام مسیر را طی کرده باشند. یا اینها یک جمعیت مجزای ژنتیکی، از مردمان نژاد مدیترانه‌ای شرقی بودند که برای چندین نسل در منطقه زندگی می‌کردند؟
خانم هارنی می‌گوید: “ما هنوز در جستجوی پاسخ هستیم.”
دیدگاه شما