بیشتر ما انتظار داریم که تقریباً تا ۸۰ سالگی عمر کنیم. بعضی از مردم از این میانگین نیز بیشتر عمر می‌کنند و تا بیش از صد سال زندگی می‌کنند. در مناطقی مثل اوکیناوای ژاپن و ساردینیای ایتالیا افراد صدساله زیادی زندگی می‌کنند. پیرترین فرد در تاریخ زنی فرانسوی به نام ژان کلمان (Jeanne Calment) است که تا ۱۲۲ سالگی عمر کرد. میانگین عمر متوسط در سالی که او به دنیا آمد (۱۸۷۵) حدود ۴۳ سال بود.
به نقل از «The Conversation»، این سوال برای ما پیش می‌آید که واقعاً انسان می‌تواند چقدر زنده بماند؟ قرن‌هاست که بشر به این پرسش فکر می‌کند. میانگین عمر متوسط در انسان قابل محاسبه است؛ اما تخمین حداکثر عمر کمی دشوار به نظر می‌رسد. پژوهش‌هایی که قبلاً در این زمینه انجام شده این میانگین را نزدیک به ۱۴۰ سال محاسبه کرده‌اند، اما در مطالعه اخیر مشخص شد که حداکثر طول عمر انسان به ۱۵۰ سال می‌رسد.
محاسبه طول عمر
قدیمی‌ترین و کاربردی‌ترین روش محاسبه عمر متوسط معادله گومپرتز (Gompertz) است. این روش اولین بار در قرن نوزدهم انتخاب شد و نشان داد که میزان مرگ‌ومیر انسان بر اثر بیماری با گذشت زمان افزایش پیدا می‌کند؛ یعنی احتمال مرگ ناشی از سرطان، بیماری‌های قلبی و بسیاری از عفونت‌ها هر هشت یا ۹ سال ۲ برابر می‌شود.
شیوه‌های مختلفی برای اصلاح این فرمول و دخیل کردن عواملی چون جنسیت یا میزان بیماری وجود دارد. معمولاً از معادله گومپرتز برای محاسبه حق بیمه درمانی استفاده می‌شود. به همین دلیل است که شرکت‌های بیمه علاقه دارند بدانند که شما سیگار می‌کشید یا ازدواج کرده‌اید. با این اطلاعات می‌توانند سال مرگ شما را دقیق‌تر تخمین بزنند.
روش دیگری که برای فهم مقدار طول عمر در دست داریم این است که ببینیم اندام‌های بدن‌مان با افزایش عمر چه تغییری می‌کنند و کارکرد آنها در چه سنی متوقف می‌شود. عملکرد چشم و میزان اکسیژن مورد استفاده ما در طول ورزش الگویی کلی از کارکرد اندام‌هایمان را نشان می‌دهد. محاسبات عملکرد اندام‌ها نشان می‌دهد اعضای بدن به صورت میانگین تا ۱۲۰ سالگی کار می‌کنند. محققان در سنگاپور، روسیه و آمریکا روشی دیگر را برای تخمین عمر انسان اتخاذ کرده‌اند؛ آنها با به‌کارگیری مدل رایانه‌ای حد طول عمر انسان را تا ۱۵۰ سال تخمین زده‌اند.
زندگی تا ۱۵۰ سالگی
به طور حسی می‌بایست رابطه‌ای بین احتمال مرگ و سرعت بهبودی از بیماری برقرار باشد. این پارامتر توانایی شما را در حفظ هم‌ایستایی (تعادل طبیعی فیزیولوژیکی) نشان می‌دهد. در واقع پیری را می‌توان از دست دادن توانایی برای حفظ هم‌ایستایی تعریف کرد؛ یعنی هرچه سن شما کمتر باشد، سرعت بهبود بیماری بیشتر می‌شود.
در حال حاضر، افزودن بیش از ۱۵ تا ۲۰ سال به طول عمر پستانداران بسیار دشوار است. بخشی از این دشواری به دلیل درک ناقص ما از پیری رقم می‌خورد؛ اما می‌توان طول عمر موجودات زنده ساده‌ای چون کرم‌ها را تا ۱۰ برابر افزایش داد. با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی می‌توان امیدوار بود که میانگین سن متوسط افزایش یابد چون این اقدامات از دهه ۱۸۶۰ که گومپرتز در آن زندگی می‌کرد تاکنون ادامه یافته است. در واقع اگر نیم ساعت صرف مطالعه این مقاله کرده باشید، میانگین طول عمر شما ۶ دقیقه افزایش می‌یابد؛ اما متاسفانه با این سرعت افراد نمی‌توانند تا ۱۵۰ سالگی زندگی کنند و پایان قرن بعدی را ببینند.
دیدگاه شما