پس از گل تساوی انگلیس مقابل دانمارک، هواداران انگلیس از جا پریدند و دیوانه وار خوشحالی کردند. نینا فاروقی، کارشناس تولید محتوای 37 ساله از بردفورد انگلیس یکی از آن هواداران بود که همراه با دوستش بالا و پایین می پرید و پرچم انگلیس را تکان می داد که دوربین های تلویزیونی به سمت او رفتند. این بهترین لحظه عمر فاروقی به عنوان یک هوادار فوتبال بود.
به گزارش تلگراف، با این حال کم تر از 12 ساعت بعد، او با یک تماس تلفنی از عرش به فرش رسید. فاروقی که خودش را به مریضی زده بود، به بهانه بیماری از محل کارش مرخصی گرفت اما به ومبلی رفت تا بازی انگلیس و دانمارک در نیمه نهایی یورو 2020 را تماشا کند. نینا فاروقی در این خصوص به تلگراف اسپورت گفت:
احساسات متناقضی دارم. ما به فینال رسیدیم و هنوز هم بابتش خوشحالم. با این حال شغلم را از دست دادم. دوستم یک بلیط لحظه آخری برای تماشای بازی انگلیس و دانمارک را داشت و می دانست من برای دیدن این بازی حاضرم هر کاری کنم. از سال 1996 تا الان هیچ گاه به این اندازه مشتاق دیدن بازی های انگلیس نبودم. به وضوح خاطرم است که پس از این که گرت ساوتگیت پنالتی اش را خراب کرد، روی مبل راحتی کنار مادرم گریه کردم و این یعنی فوتبال زندگی من است.
نینا فاروقی و خوشحالی پس از گل تساوی انگلیس به دانمارک
با وجود داشتن بلیط، این کارشناس تولید محتوای دیجیتال به خاطر استفاده از مرخصی های خود، نمی توانست مرخصی دیگری بگیرد و به همین علت تصمیم گرفت بیماری را بهانه کند و به سر کار نرود. وقتی فاروقی و دوستش وارد استادیوم شدند، فهمیدند صندلی های آن ها دقیقا پشت دروازه است. فاروقی همان لحظه متوجه شد ممکن است گیر بیفتد و دوربین او را نشان دهد اما از جنبه منطقی بعید بود که از 66000 هوادار حاضر در استادیوم، دوربین روی او برود. فاروقی بدشانس بود. او بین نیمه و پس از گل تساوی انگلیس، موبایلش را چک کرد و متوجه شد حضور او در ومبلی دیگر یک راز نیست؛ دوربین پنج ثانیه روی صورت او بود!
فاروقی گفت: چهره من روی تمام نمایشگرهای سراسر جهان بود و دوستانم در استرالیا و آمریکا به من گفتند تو را در تلویزیون دیدیم. حتی من در استوری استیسی دولی (مجری تلویزیونی) خودم را دیدم. تلفن من از تعداد زیاد تماس ها داشت منفجر می شد و کل دنیا دیدند که من دارم خوشحالی می کنم. با این حال دوباره استرس گرفتم. ممکن است این صحنه برایم دردسرساز شود؟
پاسخ سوال فاروقی بله بود. متاسفانه در شرکت او، همه همکارانش صحنه این خوشحالی را دیدند. صبح پنجشنبه از شرکت به فاروقی اطلاع دادند دیگر به سرکار نیا. او در این خصوص گفت: آن ها گفتند ما تو را دیدیم که در استادیوم حاضر بودی و راستش را بخواهید من اعتراف کردم که خودم را به مریضی زده ام اما کسی بابت اخراجم با من همدردی نکرد. این مایه پشیمانی است و هیچ کس نمی خواهد از کارش اخراج شود اما در عین حال نمی خواستم حسرت تماشای بازی در ومبلی را بخورم و این ارزشش را داشت.
فاروقی می گوید بازهم حاضر بود به عقب برگردد و بازی انگلیس را ببیند. دوستان فاروقی در فوتبال زنان که حالا از اخراج او مطلع شده اند، به او پیشنهادهای کار از خانه و فریلنسری را داده اند: آن ها فوق العاده اند و البته تماشای فینال یورو 2020 همراه با آن ها از خانه هم فوق العاده خواهد بود.
دیدگاه شما