«وحید پورمرادی» معلولی است که توانسته با اراده مثال‌زدنی و با کمک از دست مصنوعی، به یکی از حرفه‌ای‌ترین ورزشکاران رشته پرورش اندام تبدیل شود. ورزشکاری که امروز به دنبال جایگاه بین‌المللی برای خود است و هیچگاه شوک برق فشار قوی، نتوانست بر اراده او غلبه کند.
با وجود آنکه ۱۲ سال از روز حادثه می‌گذرد اما تلخی‌های آن را هنوز به خوبی روایت‌گر است و هر روز حسرت دستانی را خواهد خورد که روزگاری با آنها کارهای زیادی را انجام داده بود. او در سال ۱۳۸۶ به علت رعایت نشدن استاندارهای لازم برای ساخت و ساز در مسیر کابل فشار قوی دچار برق گرفتگی شد. اتفاقی که پورمرادی را از جیرفت به بیمارستان‌های کرمان حواله داد.
اما تخت بیمارستان برای این ورزشکار به معنای پایان مشکلات و درمان نبود بلکه او پس از خروج از درمانگاه نه تنها باید درد ناشی از برق گرفتگی را تحمل کند بلکه دیگر دستان توانمند گذشته را بر پیکر نداشت. افسرده و نگران حال بود، برخی از مواقع به پرستاران التماس می‌کرد خلاصش کنند اما مانند هر معلول دیگر با نقص عضو کنار آمد و توانست به زندگی اجتماعی برگردد؛ بازگشتی که مدت ها او را خانه نشین کرد.
وحید داستان امروز ما پس از خروج از بیمارستان احساس می‌کرد که در خانه به سرباری برای خانواده تبدیل شده بود و شرایط جسمانی موجب شد تا روز به روز فاصله او با دوستانش زیاد شود اما با این وجود هنوز بودند کسانی که بخواهند این جوان را به زندگی برگردانند. تلاش‌ها ادامه داشت تا اینکه پورمرادی راضی شد به باشگاه بدنسازی برود اما مگر امکان دارد ورزش سخت پرورش اندام را بدون دست یا با دست مصنوعی انجام داد؟
این سوالی بود که حاضران در باشگاه در نخستین برخورد با وحید به آن می‌اندیشیدند. در نگاه نخست باشگاه محلی برای فرار پورمرادی از کنج خانه بود اما علاقه این جوان به ورزش در نهایت شگفتی را خلق کرد. وی که یک پا و هر ۲ دست خود را در حادثه برق گرفتگی از دست داده بود اراده‌اش را حفظ کرد و در حالی که توصیه بر آن بود با دست مصنوعی بیشتر از ۱۵ کیلو وزنه نزند در کمتر از یکسال توانست این عدد را تا ۶۰ کیلوگرم افزایش دهد.
افزایشی که از وی ورزشکاری معلول در رشته پرورش اندام ساخت. او اکنون به مدال طلای یکی از رقابت‌های بین‌المللی که در گرجستان برگزار شد، رسیده و با این عنوان ثابت کرد که معلولیت محدودیت نیست، بلکه اراده اگر باشد می‌تواند بر قوی‌ترین شوک‌ها غلبه کند.
هر چند که ورزش برای معلولان به ابزاری برای برون رفت از محدودیت‌های ناخواسته تبدیل شده اما اینکه کسی با دست و پای مصنوعی بتواند تمرینات ورزش سخت پرورش اندام را دنبال کند یک شگفتی در دنیای معلولان است؛ دنیایی که پورمرادی از آن به عنوان راهکاری برای برون رفت از مشکلات پیش روی خود یاد می کند. او می‌گوید: تحت نظر هیچ فدراسیونی نیست و تنها با هزینه‌های شخصی به مسابقات می‌رود. پنج سال حضور وی در این رشته موجب شده است تا او اکنون نامی آشنا در این رشته باشد. نامی که حرفه‌ای بودن خود را با کسب مدال طلای رقابت‌های بین‌المللی گرجستان ثابت کرد.
دیدگاه شما