خبرورزشی -ناصر محمدخانی یکی از معروف‌ترین شماره ۸ های تاریخ پرسپولیس گفت و گویی جالب به مناسبت تولد ۶۲ سالگی‌اش انجام داد که آن را در این صفحه می‌خوانید.
شکل فوتبال شما همیشه یک طراوت خاصی داشت. حتی شما در بازی با میلان هم که بازی کردید همچنان آن طراوت را داشتید. با گذر این عمر ۶۲ ساله وقتی عقب را نگاه می‌کنید چه جور است و حسش چطور است؟
اصلا نفهمیدم چطوری ۶۲ سال گذشت. چطور شد ما چهل سال پیش آمدیم پرسپولیس و این زمان گذشت. الان من با خودم می‌گویم من چهل سال پیش پرسپولیس بودم و چطور این زمان گذشت؟ عمر انقدر کوتاه است و مثل باد می‌گذرد.
شما در یک دوره طلایی پرسپولیس در دهه ۶۰ بازی کردید و یک جورهایی شکل گرفتن پرسپولیس به عنوان پرطرفدارترین تیم ایران و آن بازی‌های تهاجمی‌اش مربوط به دهه ۶۰ می‌شود.
چون واقعا ما دلی بازی کردیم؛ با جان و دل بازی کردیم. اول اینکه اصلا پولی نبود ولی خداوکیلی نه به فکر آینده بودیم، نه به فکر پول. فقط عشق‌مان این بود که کِی جمعه شود و برویم استادیوم و به قول علی پروین گل بزنیم و تماشاچی‌ها را شاد به خانه بفرستیم. فکر آینده نبودیم و به خاطر همین است ما در دل این تماشاچی هستیم.
بعضی‌ها می‌گویند ناصرخان شما بیست سال است بازی نکرده‌اید و ما شما را می‌شناسیم ولی از این جدیدها کسی را نمی‌شناسیم چون همه مادی و پولکی هستند و یک تیم دوهزار بیشتر می‌دهد آنجا می‌رود یا یک تیم عربی پول بیشتری می‌دهد آنجا می‌روند؛ لوگوی این تیم و آن تیم را ماچ می‌کنند ولی ما با عشق بازی کردیم و ادعایی هم نداریم.
این‌ها یک گل که می‌زنند لوگو را ماچ می‌کنند یعنی ما عاشق این تیم هستیم، اگر عاشق تیمی پنج، شش سال در آن بازی کن و دینت را ادا کن. پرسپولیس یک برند است که بازیکنان در آن مطرح می‌شوند و می‌روند خارج از کشور پول در می‌آورند. می‌گویند تیم عربی به من سی میلیارد می‌دهد و شما نصفش را بدهی می‌مانم و این طور برای خودشان قیمت درست می‌کنند.
در تیم ملی چند بازیکن بودند که تاکسی داشتند. روی تاکسی کار می‌کردند چون مدیر و سرپرستش پرسپولیسی بود، به استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها تاکسی دادند که با آن‌ها کار می‌کردند و خرج زندگی‌شان را در می‌آورند
شما می‌گویید که همچنان بازیکن‌ها باید با همان روشی که شما بودید باشند یا اینکه آینده نگری می‌کنند خوب است؟
من می‌گویم که به اندازه ارزش و بازی‌شان پول به آن‌ها بدهند. به بازیکن نباید بی اندازه پول بدهند بلکه به اندازه آن ارزشی که دارد به او پول دهند. نه اینکه بازار برای خودشان راه بیندازند و مثلا قیمتش پنج میلیارد باشد و پانزده میلیارد بگیرد. زمان ما پول نبود و جنگ شد ولی الان هست و من نمی‌گویم پول نگیرند بلکه روی حساب کتاب پول دهند. چون آن موقع خانه می‌خریدی چهار میلیون و الان باید بخری بیست میلیارد. درست است؛ باید پول بگیرند و حق‌شان است و الان هم یک حرفه شده است.
شما خودتان وقتی پرسپولیس بودید چه کار می‌کردید؟ روی تاکسی کار می‌کردید؟
من تا حالا در تاکسی کار نکردم. چندتا از بازیکنان مثل غلام فتح آبادی و کاظم سیدعلیخانی روی تاکسی کار می‌کردند و از استقلالی‌ها پرویز مظلومی تاکسی داشت. همچنین یادم می‌آید عبدالعلی چنگیز هم تاکسی داشت و غیر از این‌ها بازیکنان دیگری هم بودند که اسم‌شان خاطرم نیست اما در تیم ملی هم چندبازیکن بودند که تاکسی داشتند. روی تاکسی کار می‌کردند چون مدیر و سرپرستش پرسپولیسی بود، به استقلالی‌ها و پرسپولیسی‌ها تاکسی دادند که با آن‌ها کار می‌کردند و خرج زندگی‌شان را در می‌آورند.
کار دیگری به آن صورت نمی‌کردیم ولی طور دیگری درآمد داشتیم. مثلا از کارخانه تیم حقوق می‌گرفتیم و تولیدات کارخانه را مثلا شوینده و پلاستیک و آن زمان ارزشش پنجاه یا شصت هزار تومان که الان دو یا سه میلیون ارزش دارد که در ماه می‌دادند. تولیدات کارخانه را هر ماه به ما می‌دادند و یک حقوقی هم دریافت می‌کردیم و اکثر بچه‌ها به این صورت درآمد داشتند. بعضی‌ها تاکسی کار می‌کردند و بقیه در تیم‌های کارخانه کار می‌کردند. آن زمان مد بود که بازیکنان تیم ملی یا بازیکنان بزرگ از و تیم‌های بزرگ را می‌بردند و یک تبلیغی هم می‌شد برای آن تیم کارگری و هم اینکه تیم کارگری را تمرین می‌داد و حقوقی می‌گرفت و مزایای دیگری هم داشت و اینگونه درآمد داشتیم.
منبع: ورزش۳
دیدگاه شما